Opony niskociśnieniowe Michelin Opony niskociśnieniowe coraz częściej znajdują zastosowanie w maszynach rolniczych, głównie w traktorach. Jednym z producentów, który oferuje takie właśnie opony jest firma Michelin. Nowa niskociśnieniowa opona rolnicza XeoBib powstała z myślą o użytkownikach ciągników rolniczych średniej i dużej mocy. Jak twierdzi producent, XeoBib to pierwsza opona na świecie, która niezależnie od rodzaju wykonywanej pracy, prędkości jazdy i obciążenia, potrzebuje stałego niskiego ciśnienia poniżej 1 bara. Dokładnie wartość ta wynosi 0,8 bara. Takie ciśnienie wystarcza również do tego, by ciągnik, wyposażony w nowy typ opon, mógł poruszać się z prędkością nawet 50 km/h. XeoBib cechuje nowy profil bieżnika z płaskim czołem i wzmocnionymi barkami. Taka konstrukcja nadaje oponie dużą stabilność termiczną i zwiększa jej odporność na uszkodzenia mechaniczne. Dodatkowo, przekrój klocków bieżnika jest prostokątny. W porównaniu z tradycyjnym przekrojem trapezowym powoduje on wzrost przyczepności opony do podłoża. Klocki bieżnika ułożone pod ostrym kątem i specjalnie profilowane przestrzenie przeciwdziałają zatrzymywaniu gleby między nimi. Opona ma zatem zdolności do samoczyszczenia. Michalin XeoBib to gama opon na obie osie ciągnika. Jak twierdzi producent, zastosowanie opon niskociśnieniowych powoduje znacznie słabsze ugniatanie gleby. To z kolei wpływa na powstawanie mniejszych kolein. Zmniejsza się przez to opór toczenia i poślizg kół, dzięki czemu niektóre prace można wykonać szybciej. Pozwala to oszczędzić czas i paliwo, co prowadzi do szybszego zwrotu kosztów zakupu opon niskociśnieniowych, które są droższe od tradycyjnych. Opona w rozmiarze 480/60 R28 kosztuje ok. 3200 zł netto. Nieco ponad 3500 zł trzeba zapłacić za oponę XeoBib 520/60 R28. Za ok. 5850 zł bez VAT kupimy rozmiar 600/60 R38, podczas gdy 650/60 jest droższa od niej o blisko 1500 zł. Sześć nowych traktorów Valtra wprowadziła na rynek 6 nowych ciągników o mocy w zakresie 71 - 104 kW, czyli 95 - 140 KM. Jest to tzw. seria N. Nowe modele wyposażone są w czterocylindrowe motory Sisu, a ich moment obrotowy w porównaniu z poprzednimi silnikami jest wyższy o ok. 10%. Jednostki napędowe wyposażone są w system wtrysku w technologii Common Rail. Maksymalny moment obrotowy silnika wytwarzany jest, kiedy ten osiągnie 2200 obr./min., podczas gdy najwyższą moc ciągniki uzyskują przy 2000 obrotów. W ciągnikach nowej serii zastosowano 2 typy silników: o pojemności 4,4 i 4,9 l. Każdy z modeli serii N wyposażony jest w nowy typ filtrów powietrza. Zwiększono w nich powierzchnię filtrującą, dzięki czemu mniejsza jest prędkość przepływu powietrza, a tym samym maleje jego opór. W efekcie okresy pomiędzy kolejnymi wymianami filtrów mogą być dłuższe. Nowe rozwiązania można znaleźć również w kabinach ciągników Valtry. Jednoczęściowe przeszklone drzwi wraz z optymalnym pozycjonowaniem fotela kierowcy mają ułatwiać operatorowi widoczność. Dla tych, którzy zamierzają pracować w lesie, producent przewidział przeszklony dach. Zupełną nowością jest rozwiązanie do jazdy w tył. Kierownica tylna umieszczona jest środkowo i w tej pozycji może być ustawiana zależnie od wymagań operatora. W wyposażeniu opcjonalnym istnieje możliwość zamontowania hydropneumatycznej amortyzacji przedniej osi. Resorowanie może być elektrycznie załączane lub odłączane bezpośrednio z kabiny. Jeśli amortyzacja zostanie odłączona, rama traktora opuści się automatycznie i jest zablokowana w pozycji dolnej. Co do przekładni, Valtra pozostała przy dotychczasowych rozwiązaniach. Model wyjściowy oferuje 3-stopniowe przełączanie pod obciążeniem i mechaniczny rewers. Liczba przełożeń zależy od wymagań klienta. Skrzynie dostępne są w wersji 24/24 lub 36/36. Traktory wyposażone w ogumienie 18.4 R 34 osiągają maksymalną wysokość 2,75 m, przy rozstawie kół 2565 mm. Dla nowej serii N Valtra oferuje nową generację ładowaczy czołowych. Wśród nich znajdują się cztery z rozwiązaniami standardowymi i pięć modeli z prowadzeniem równoległym. Nowy Hardi Commander Opryskiwacz Commander 6600 w nowej wersji wprowadziła do swej oferty handlowej firma Hardi. Producent szczególnie zadbał, jak sam twierdzi, o wydajność, prostotę obsługi, bezpieczeństwo pracy i precyzję podzespołów. W opryskiwaczu można zamontować jedną z 3 wersji belki roboczej: Delta (18 - 28 m), Force (24 - 36 m) i Twin Force (18 - 30 m). Hydraulicznie amortyzowana oś ma możliwość skrętu, koła opryskiwacza mogą więc podążać dokładnie po śladach ciągnika. Producent zadbał też o resorowanie dyszla oraz wzmocnienie konstrukcji podwozia, co zwiększa stabilność. Rozstaw kół można regulować w zakresie od 1,5 m do 2,25 m. Wlew wody i rozwadniacz środków chemicznych oraz dźwignie regulacyjne umieszczono po lewej stronie. Maszyna ma również wysokowydajny filtr ssawny, którego konstrukcja umożliwia zatrzymywanie ciał stałych. Filtr ciśnieniowy o wysokiej wydajności ma możliwość samooczyszczenia ze względu na zastosowany system cyklonowy. Sterowanie i regulacja opryskiwacza odbywa się za pomocą komputera pokładowego. A może własna agrorafineria? Olej napędowy ciągle drożeje i nic nie wskazuje na to, by miał być tańszy, dlatego coraz więcej osób rozważa możliwość produkcji biodiesla we własnym zakresie. Do tego potrzebna jest odpowiednia instalacja. Takie urządzenie ma w swojej ofercie firma Hydrapress mieszcząca się w Białych Błotach pod Bydgoszczą. Wytwórnia estrów metylowych W-400, bo taką nazwę ma urządzenie, służy do jednostopniowej estryfikacji olejów roślinnych. Technologia produkcji biodiesla realizowana jest tzw. metodą porcjową, zgodnie z zaleceniami Przemysłowego Instytutu Maszyn Rolniczych w Poznaniu. Do zbiornika reaktora wlewa się 440 l oleju rzepakowego tłoczonego na zimno. Drugą część wsadu stanowi mieszanina katalityczna - metanol (64 l na wsad) i wodorotlenek potasu w ilości 7,2 kg. Cykl produkcji metyloestru (biodiesla) w wytwórni W-400 składa się z dwóch etapów. Podczas pierwszego, który trwa ok. 1 godziny, zachodzi reakcja między olejem a mieszaniną katalityczną. Na tym etapie powstają dwie frakcje: biopaliwo i gliceryna. Drugi etap produkcji polega na rozdzieleniu obu frakcji i trwa ok. 24 h. Mieszanina musi się po prostu odstać, a wtedy frakcja glicerynowa osiądzie w drodze sedymentacji na dnie zbiornika. Frakcja znajdująca się na wierzchu to biodiesel. W trakcie jednego cyklu można wytworzyć 400 litrów biopaliwa. Pozostaje jeszcze kwestia ceny. Cóż, nie jest ona niska. Na zakup małej agrorafinerii trzeba przeznaczyć ok. 40 tys. zł. Zakup oddzielnego zbiornika do rozdziału frakcji dodatkowo podnosi koszt inwestycji o kilka tysięcy zł.

AGROmechanika 0/2006, strona 4